مقایسه بر همکنش داروی ضد دیابت متفورمین و کمپلکس پلاتین سنتز شده آن با dna تیموس گوساله و bsa توسط روش های مختلف اسپکتروسکوپی

کمپلکس پلاتینی شامل داروی متفورمین سنتز و از طریق طیف سنجی uv-vis، ft-ir، 1h nmr و هدایت سنجی شناسایی شد.برهم کنش بین متفورمین و کمپلکس پلاتینی اش با dna تیموس گوساله توسط روشهای اسپکتروفتومتری، فلوریمتری، دورنگ نمائی دورانی، ویسکوزیمتری، ولتامتری پالس تفاضلی، و همچنین تاثیر آنها بر روی شکستن رشته هایdna پلاسمید وهمچنین برهم کنش بین متفورمین و کمپلکس پلاتینی اش با bsa توسط روشهای اسپکتروفتومتری، فلوریمتری، دورنگ نمائی دورانی بررسی گردید. در برهم کنش با dna افزایش در طیف جذبی دارو و کمپلکس دیده میشود. اغتشاشات کوچکی در طیف دورنگ نمایی دورانی dna دیده میشود (پایداری فرم راست گرد b-dna و تبدیل ساختارb?c به ترتیب برای متفورمین و کمپلکس پلاتینی اش). در مطالعات فلوریمتری دارو و کمپلکس به ترتیب از پروب های hoechst وneutral red استفاده شد. کاهش شدت فلورسانس کمپلکس dna-hoechst در حضور دارو نشان داد که دارو قادر است جایگزین hoechst شود. کاهش شدت فلورسانس کمپلکس dna- nrدر حضور کمپلکس پلاتین نشان داد که پیوند کمپلکس پلاتین با dna– nrیک کمپلکس غیرفلورسنت dna-nr-com تشکیل میدهد. جریان پیک آندی در ولتاموگرام با افزایش dna کاهش می یابد. مطالعات گسست رشته هایdna پلاسمید نشان داد که متفورمین قادر به شکست یکی از رشته هایdna plasmid میباشد اما کمپلکس آن قادر به شکستن رشته های dna پلاسمید نیست. نتایج نشان می دهد متفورمین و کمپلکس پلاتینی اش با dna از طریق شیارها برهم کنش می دهند و دارو تمایل بیشتری برای برهم کنش با dna نسبت به کمپلکس پلاتینی اش دارد.